میانسالی و ....

نمی دانم چرا چند وقت است حالم دگرگون است، اصلا مثل همیشه نیستم، وضعیت روحی ام تغییر کرده و کسل و بی حوصله ام...

مگر چند سالم است، چرا تپش قلب گرفته ام و گر می گیرم؟

تصور کنید که مدتها؛ شاید ماه ها، فردی شما را در یک اداره ی دولتی از اتاقی به اتاق دیگر دوانده و دست آخر به ناگاه توی راهرو می شنوید که ایشان با افتخار برای همکارشان تعریف می کنند که چگونه شما را طی ما ههای گذشته سردوانده است! و از آنجا که شما کارتان هنوز پیش ایشان گیر ست، یا به دلایل دیگر؛ نمی توانید این مسئله رابا ایشان روبرو کنید. در دلتان به ایشان چه می گویید؟ ....

 ناسزاگویی، دشنام گویی و بعبارت دیگرفحش دادن، بخشی ناگسستنی از هر زبان است. با اینهمه در تمامی فرهنگها تلاش بسیاری در سانسور کردن آن، نفی وجود آن و "نادیده" گرفتن آن می شود. هیچکس نمی خواهد که فحاش شمرده شود. آدم فحاش همیشه "دیگری ست"، ما نیستیم! دربرخی از دوره های تاریخی آنرا چون نشانی طبقاتی انگاشته اند و در دوره های دیگر سمبل احتزاز یک فرهنگ. کم و بیش این دراعتقاد عموم جا افتاده ست که فحش دادن با عصبانیت، احساس تحقیر شدن و یا نیازبه تحقیر کردن دیگری رابطه ی مستقیم دارد. ادای این کلمات در بعضی زمانها و مکانها اکیدا ممنوع است و تعدی از آن به گونه های مختلف مورد تنبیه و ملامت واقع می گردد همچون فحش دادن در مسجد، مدرسه و یا در حضور آدمهای غریبه. اما در برخی اماکن و زمانها قابل قبولتر است مثلا در درگیری بین دونفردر خیابان.....